Εάν υπάρχει ένα πράγμα που πολλοί γονείς θέλουν περισσότερο για τα παιδιά τους είναι να βεβαιωθούν ότι έχουν ευτυχισμένες και επιτυχημένες ζωές.
Τώρα μια πρώην κοσμήτορας του πανεπιστημίου του Στάνφορντ λέει ότι οι προσδοκίες πολλών γονιών μπορεί να είναι στο σωστό σημείο - αλλά υπάρχει ένας προβληματισμός γύρω από αυτό.
Η Julie Lythcott-Haims πέρασε μια δεκαετία ως κοσμήτορας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Στο best-seller βιβλίο της σύμφωνα με τους New York Times με τίτλο How to Raise an Adult: Break Free of the Overparenting Trap and Prepare Your Kid for Success, λέει ότι το πρόβλημα είναι ένα φαινόμενο που έγινε γνωστό από τη δεκαετία του '90 - κάτι που τώρα μαστίζει την αμερικανική κοινωνία.
Συγκεντρώνει την εμπειρία της σε μια πρόσφατη συνέντευξη στους Los Angeles Times, που μεταφέρει το INC:
"Συνεργαζόμενη με τον καλύτερο και πιο λαμπρό φορέα, έβλεπα όλο και περισσότερους φοιτητές που φαίνονταν όλο και λιγότερο ικανοί να κάνουν τα πράγματα που ήθελαν στη ζωή. Ήταν απίστευτα επιτυχημένοι στις βαθμολογίες, αλλά λιγότερο με τον εαυτό τους, που αποδεικνύεται από το πόσο συχνά επικοινωνούσαν με τον γονέα τους, στέλνοντας μηνύματα πολλές φορές την ημέρα, ζητώντας να τους πουν τι να κάνουν.
Μάλωνα τους ανθρώπους για πέντε ή έξι χρόνια. Μια νύχτα πήγα να κόψω το κρέας του 10χρονου γιου μου και συνειδητοποίησα ότι του επέτρεπα την εξάρτησή του από μένα. Μπορούσα να δω τη σύνδεση μεταξύ της γονικής μέριμνας και γιατί οι φοιτητές μου, αν και πολύ επιτυχημένοι ακαδημαϊκά, ήταν μάλλον υπαρξιακά ανίσχυροι".
"Υπαρξιακά ανίσχυροι"
Ωχ! Αυτό μπορεί να είναι η πιο πρωτότυπη και κοπιαστική προσβολή που έχω ακούσει ποτέ.
Επιπλέον, η Lythcott-Haims δήλωσε ότι ισχύει σε μεγάλο βαθμό σε μερικά από τα πιο προνομιούχα παιδιά στην κοινωνία μας. Οι σπουδαστές από τις λιγότερο προνομιούχες οικογένειες φάνηκε να είναι τουλάχιστον εξίσου αυτάρκης με τους προκάτοχούς τους.
Αλλά οι σπουδαστές που είχε υπό την επίβλεψη της, οι οποίοι βρίσκοντα σε ένα από τα πιο ελίτ πανεπιστήμια στον κόσμο και οι οποίοι είχαν περισσότερες πιθανότητες να αποφοιτήσουν και να έχουν εκπληκτικές ευκαιρίες, ήταν συγκλονισμένοι και ανίκανοι να λειτουργήσουν ως πραγματικοί ενήλικες.
Καμία τηλεφωνική κλήση;
Για παράδειγμα, η Lythcott-Haims ανέφερε την ιδέα ότι πολλοί Millennials - χρησιμοποιώντας τις δικές της κόρες ως παραδείγματα – φαίνεται να "παραλύουν" από την ιδέα του να χρειαστεί να πραγματοποιήσουν ένα απλό τηλεφώνημα, επειδή ποτέ δεν έπρεπε να το κάνουν ενώ μεγάλωναν.
(Η λύση της με τις κόρες της ήταν να τους δώσει καθήκοντα που θα μπορούσαν να επιλυθούν μόνο κάνοντας τηλεφωνήματα - "γιατί πρέπει να ξέρετε πώς να μιλήσετε με έναν ξένο σε ένα τηλέφωνο και να θέσετε μια ερώτηση.")
Τι κάνουμε γι 'αυτό; Η συμβουλή της για τους γονείς, είπε σε μια ομιλία που δημοσιεύτηκε στο Chicago Tribune, είναι να "βγούμε έξω από μια δουλειά" κάνοντας μερικά συγκεκριμένα πράγματα:
Θυμηθείτε τη διαφορά μεταξύ του "εγώ" και του "εμείς".
"Αν λέτε ’εμείς’ όταν εννοείτε τον γιο ή την κόρη σας - όπως " Είμαστε στην ομάδα του ποδοσφαίρου "- είναι ένας υπαινιγμός στον εαυτό σας ότι είστε αλληλένδετοι με τρόπο ανθυγιεινό".
Να είστε υποστηρικτής των παιδιών σας, όχι ο δικηγόρος τους.
"Αν λογομαχείτε με καθηγητές, διευθυντές και προπονητές όλη την ώρα, είναι ένα σημάδι που δεν δείχνει επένδυση στα παιδιά σας. Όταν κάνουμε όλη τη συζήτηση εμείς, δεν διδάσκουμε τα παιδιά μας να υποστηρίζουν τον εαυτό τους».
Θυμηθείτε ότι το έργο τους είναι δικό τους έργο.
«Μην κάνετε τη δουλειά τους», είπε. "Διδάξτε τους τις δεξιότητες που θα χρειαστούν στην πραγματική ζωή και δώστε τους αρκετό αέρα για να εξασκήσουν αυτές τις δεξιότητες από μόνα τους ... Οι μικροδουλειές δημιουργούν μια αίσθηση λογοδοσίας».
Αφήστε τους να δοκιμάσουν τα πράγματα – και να αποτύχουν.
"Θέλουμε τόσο πολύ να τα βοηθήσουμε, οδηγώντας τα από επιτυχία σε επιτυχία και προστατεύοντάς τα από την αποτυχία και τον πόνο, αλλά η υπερπροστατευτικότητα προκαλεί βλάβη", γράφει η Lythcott-Haimes στο " How to Raise an Adult”. "Μπορεί να αφήσει τους νέους ενήλικες χωρίς τις απαραίτητες δεξιότητες, τη θέληση και τον χαρακτήρα που χρειάζονται για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να δημιουργήσουν τη δική τους ζωή".